من  که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی

مشت بر مهره ی تنهایی من پیچاندی

مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت
بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی

ذکرها گفتی و بر گفته ی خود خندیدی
از همین نغمه ی تاریک مرا ترساندی

بر لبت نام خدا بود خدا شاهد ماست
بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی

دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت
عادتت را به غلط چرخه ی ایمان خواندی

قلب صد پاره ی من مهره ی صد دانه نبود
تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

جمع کن : رشته ی ایمان دلم پاره شده ست
من که تسبیح نبودم تو چرا چرخاندی؟
........................................

وقتي كه دنيا دود شد شايد فراموشت كنم

كاشانه ام نابود شد شايد فراموشت كنم

آسان ز دستم داده اي باشد به اين هم راضي ام

وقتي كه اشكم رود شد شايد فراموشت كنم

تا حال ز دستت اينچنين سيلي بر احساسم نخورد

باشد بزن بدتر بزن اما به دستانت قسم

وقتي كه تارم پود شد شايد فراموشت كنم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: